Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ποντιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ποντιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Τα θύματα της γενοκτονίας - Les victimes du génocide


Τα θύματα της γενοκτονίας
δεν είναι τα θύματα ενός εγκλήματος
απλού, βάναυσου και σκληρού,
είναι οι πληγές της ανθρωπότητας
που μας αφορούν όλους
γι’ αυτό δεν αρκεί μόνο
να θυμόμαστε αλλά να αγωνιζόμαστε
για την αναγνώρισή τους
που δεν είναι παρά το πρώτο στάδιο
της διαδικασίας διόρθωσης.
Χωρίς αυτό, είναι άχρηστο.
Les victimes du génocide
ne sont pas les victimes d’’un crime
simple, brutal et barbare,
ce sont les blessures de l’Humanité
qui nous concernent tous
aussi il ne s’agit pas seulement
de se souvenir mais de lutter
afin que leur reconnaissance
ne soit que la première étape
du processus de réparation.
Sans cela, c’est inutile.



Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Τιμήθηκε ο καστοριανός καθηγητής στο ΑΠΘ Ιωάννης Κολιόπουλος από την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης

Στην αίθουσα εκδηλώσεών της η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης τίμησε τον ομότιμο καθηγητή ιστορίας των νεοτέρων χρόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννη Σωτ. Κολιόπουλο, για τη σημαντική προσφορά του στην σπουδάζουσα νεολαία και την καθοριστική συμβολή του στην έρευνα και την... ανάδειξη θεμάτων του Μικρασιατικού και Ποντιακού Ελληνισμού.

Στην εκδήλωση που ως συνέχεια είχε την αναφορά από μεταπτυχιακούς υποτρόφους φοιτητές της Ευξείνου Λέσχης ακαδημαϊκού έτους 2010 – 2011, όπως επίσης και η βράβευση των αριστούχων μαθητών και μαθητριών της περιόδους 2010 – 2011 που πέτυχαν βαθμό ενδεικτικού ή απολυτηρίου “άριστα”, δηλαδή από 18,1 έως 20.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πλήθος Ακαδημαϊκών και Πανεπιστημιακών καθηγητών, ο πρώην υπουργός ΜΑΘΑ κ. Σταύρος Καλαφάτης, ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιάννης Ιωαννίδης, ο αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης κ. Απόστολος Τζιτζικώστας και πλήθος εκπροσώπων διαφόρων φορέων.


Στην παρουσίαση του τιμώμενου ο Πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης κ. Κωνσταντίνους Αποστολίδης τόνισε: “Η Εύξεινη Λέσχη τιμά σήμερα την μνήμη των Τριών Ιεραρχών. Το έργο τους, πνευματικό και παιδευτικό ταύτισε τη μνήμη τους με την ημέρα των γραμμάτων. Εμείς ως πνευματικό και μορφωτικό κέντρο των Ποντίων συνεχίσαμε και υπερβήκαμε αυτόν τον συμβολισμό τιμώντας τον άγνωστο παπά και Δάσκαλο μαζί με τον άγνωστο λυράρη και αντάρτη – Ακρίτα οριοθετώντας την απότιση τιμής στους προμάχους του Ελληνισμού στον Πόντο.

Εστιάζοντας ουσιαστικά στο περιεχόμενο αναγνωρίζουμε ότι η ατόφια ελληνικότητα θεμελιώθηκε και άντλησε από την κοινοτική εκπαίδευση, τα δημώδη τραγούδια του λαού μας, την βαθειά πίστη των απλών ανθρώπων, το ακριτικό πνεύμα και τις θεμελιώδεις αρχές του ελληνισμού που δημιουργούσαν τα στερεότυπά τους. Ως κοινωνική και μορφωτική οργάνωση τιμούμε και επιβραβεύουμε τον πνευματικό μόχθο και αγώνα των παιδιών των μελών μας και την δύσκολη προσπάθεια των νέων επιστημόνων για κατάκτηση στέρεης και βαθειάς γνώσης”.

Αναφορά στο έργο και την προσωπικότητα του τιμώμενου έκανε ο ομότιμος καθηγητής νεώτερης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας κ. Στάθης Πελαγίδης που τόνισε μεταξύ άλλων: “Θα σταθώ σε τρία σημεία που νομίζω ότι συμπυκνώνουν την ουσία της πνευματικής και επιστημονικής συγκομιδής του τιμώμενου καθηγητή.

Το πρώτο είναι το επιστημονικό, συγγραφικό του έργο που παρουσίασε ως Καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ. (από τη 10ετία του 1970 κ.ε.). Πρόκειται για έργο για την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα, όχι μόνο για φοιτητές. Ποια η σημασία του έργου αυτού; Τα βιβλία του είναι μοναδικά και αξεπέραστα. Δεν τολμάει να χαράξει κανείς ούτε μία αράδα για τη Ληστεία στην Ελλάδα (μέγα κοινωνικό πρόβλημα), από τα μέσα του 19ου αι. μέχρι το 1912. Ούτε για το Μακεδονικό ζήτημα της 10ετίας του 1940 – 1949. Ούτε και για τη Δικτατορία του Μεταξά. Και στα τρία θέματα κρατάει την αποκλειστικότητα της αυθεντικής ερευνητικής τομής ο Γιάννης Κολλιόπουλος. Η επιστημονική, λοιπόν, αλήθεια για τα τρία αυτά μεγάλα προβλήματα της χώρας μας, αποτελεί τον έναν μεγάλο άθλο του τιμώμενου καθηγητή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το συγγραφικό του έργο εξαντλείται σε αυτό το σημείο. Η “Ιστορία της Ελλάδας από το 1800” σε δύο τόμους. “Η πέραν Ελλάς και οι άλλοι Έλληνες, και άλλα πολλά προστίθενται στο ενεργητικό του, στα ελληνικά και στα αγγλικά. Να προσθέσουμε και τη συμμετοχή του με φωτεινές εισηγήσεις σε Πανελλήνια και Διεθνή ιστορικά συνέδρια.

Το δεύτερο, επίσης, μεγάλο έργο (άθλο) αποτελούν η πλειάδα των επιστημονικών έργων που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από την Ε.Μ.Σ., ύστερα από έρευνα του Γιάννη Κολιόπουλου ή επιστημόνων και καθηγητών του ΑΠΘ, υπό την επιστημονική του εποπτεία ή επιμέλεια. Υπόψη ότι ο τιμώμενος καθηγητής είναι μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας και Επόπτης του επιστημονικού της δυναμικού. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα βιβλία αυτά αποτελούν, μαζί με άλλα, τον κατεξοχήν επιστημονικό οπλισμό της ελλαδικής πλευράς τόσο προς τα κακόβουλα ψεύδη των Σκοπίων, όσο και προς ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας.

1. “Μακεδονισμός. Ο ιμπεριαλισμός των Σκοπίων 1944 – 2006”.
2. “Το Μακεδονικό στα ξένα αρχεία. Απόρρητα έγγραφα Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας (1950 – 1967)”.
3. “Η αποδόμηση του εθνικού κράτους και της ιστορίας του”.
4. “Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι”.
5. “Οι πρόσφυγες στη Μακεδονία: Από την τραγωδία στην εποποιία”.
6. “Κάποτε στη Μακεδονία… Ιστορία της Μακεδονίας για παιδιά”. Πρόκειται για ΜΕΓΑ επιστημονικό έργο με τεράστια εθνική προσφορά. Την τρίτη μεγάλη περγαμηνή του τιμώμενου καθηγητή αποτελεί το διδακτικό του έργο, 10ετίες ολόκληρες, το οποίο δεν περιορίστηκε στις αίθουσες του ΑΠΘ, αλλά εξακτινώθηκε και στα περίφημα πανεπιστήμια Columbia (Ν. Υόρκης) και Οξφόρδης, όπου είχε τη μεγάλη τιμή να διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής”.

Στη συνέχεια οι Πανεπιστημιακοί καθηγητές κ.κ. Ιάκωβος Μιχαηλίδης και Νικόλαος Πασχαλίδης έκαναν μία ευρύτερη τομή στο έργο και την προσφορά του τιμώμενου καθηγητή κ. Γιάννη Κολιόπουλου από τα παιδικά του χρόνια στην Καστοριά όπου γεννήθηκε μέχρι σήμερα. Ακολούθως ανακοινώθηκαν τα ονόματα των μεταπτυχιακών υποτρόφων ακαδημαϊκού έτους 2011 – 2012 και η βράβευση των αριστούχων μαθητών και μαθητριών. Επίσης έγινε αναφορά από μεταπτυχιακούς υποτρόφους φοιτητές της Ευξείνου Λέσχης ακαδημαϊκού έτους 2010 – 2011 πάνω στο αντικείμενο των μεταπτυχιακών τους σπουδών.

Γράφει ο Γιάννης Δελόγλου

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Ν ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επί τη ευκαιρία της μεγάλης φιλανθρωπικής εκδήλωσης που διοργανώνει η Εύξεινος Λέσχη Τρικάλων με τη συμμετοχή φίλων συλλόγων από τα Τρίκαλα και την υπόλοιπη Ελλάδα και υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών και του Δήμου Τρικκαίων το Σάββατο 31 Μαρτίου, στην αίθουσα του Πνευματικού κέντρου του Δήμου Τρικκαίων, στις 7.30 μμ, παρατίθενται ορισμένες πληροφορίες για την εκφορά της Αλληλεγγύης στον Πόντο.

Το θέμα είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ σήμερα που η Ελλάδα περνά κρίσιμες για την οικονομία της στιγμές και ελπίζουμε στο να παρακινήσει τους συμπολίτες μας στο να δείξουμε δυναμικά της κοινωνική μας ευαισθησία, συνδέοντας δημιουργικά με τον τρόπον αυτό το Χθες με το Σήμερα του Ελληνισμού, που όπου κι αν αυτός άνθισε στηρίχθηκε στην βάση της Αλληλεγγύης του ομοαίματου.

Η Αλληλεγγύη στον Πόντο

Απόσπασμα από την εισήγηση των Σαββίδου Λένα, Αχιλλέα Λέρα και Ευάγγελο Σαμαρά στο 4ο Συμπόσιο του Κέντρου Σπουδής κι ανάδειξης του Μικρασιατικού Πολιτισμού.

1 «τ εμέτερον»

Στην Ποντιακή λαλιά η έννοια της αλληλεγγύης δίνεται μέσα από την λέξη

«τ εμέτερον» που σημαίνει «ο δικός μας» και δηλώνει τον ομοαίματο και στην πιο σύγχρονη εκδοχή της, τον μετέχοντα της ποντιακής κουλτούρας και φέροντα τον Ποντιακό πολιτισμό. Μέσα της περικλείει την αγάπη αλλά και την υποχρέωση που ο κάθε ένας από εμάς έχει στο «αίμα» του, στη ράτσα του, στη ρίζα του.

Στο ακριτικό τραγούδι του Μονόγιαννε ο ήρωας μας λίγο πριν το τέλος του παρακαλεί τον δράκο:

«Αφ’ σε με Δράκε αφ σε με κατ’ πέντε έξι μέρας,

να πάω ελέπω τ’ εμετέρτς κι έρχουμαι Δράκε τρως με».

(Άφησε με Δράκε, άφησε με πέντε έξι ημέρες,

να πάω να δω τους δικούς μας κι έρχομαι Δράκε και με τρως)

Επίσης σε νεώτερο δίστιχο της Ματσούκας, ακούμε:

«Απόψ’ κι οψέ το βράδον, έμπρεμ’ έρθεν ο Χάρον

Τον θάνατον κι’ ενούνιζα τ’ εμετέρτς πως θα χάνω».

( Απόψε το βράδυ μπροστά μου ήρθε ο Χάρος.

Τον θάνατο δεν τον σκέφτηκα, μόνον τους δικούς μας πως θα χάσω.)

2 Οι θεσμοί της πολιτικής κάσας και της αργατίας

Το αλληλέγγυο πρόσωπο της εκκλησίας αλλά και συνολικά της κοινωνίας του Πόντου μας δίνεται πιο εύκολα μέσα από την μελέτη δύο σχετικών θεσμών: αυτού της πολιτικής κάσας και αυτού της αργατίας.

Για να απαλλαγούν οι άπορες τάξεις της κοινότητας της Τραπεζούντας από τους δυσβάσταχτους φόρους της Πύλης, ξεκινά το 1826 ένα ιδιόρρυθμο φορολογικό σύστημα στο οποίο δίδεται η ονομασία «Πολιτική κάσσα», ενώ κατά τον Μητροπολίτη Χρύσανθο, εμπνευστής του συστήματος αυτού φέρεται ο φιλόπατρις Χατζή Ιορδάνης Τζίλογλης.

Έως τότε βάση για το φορολογικό σύστημα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούσε ο αριθμός των οικογενειών και έτσι επιβαρύνονταν ισόποσα οι πλούσιοι και οι φτωχοί.

Με το νέο σύστημα θεσπίζεται ως βάση για τη συλλογή των φόρων, το μέγεθος της περιουσίας και η αμοιβή της εργασίας του φορολογουμένου. Για τη σωστή λειτουργία και την αποφυγή ατασθαλιών τηρούνται βιβλία και για την αναλογικότερη κατανομή των βαρών διαιρείται το Χριστεπώνυμο πλήθος σε τρεις εισοδηματικές τάξεις.

Οι πλουσιότεροι έμποροι υποχρεούνται να συνεισφέρουν τα πλείστα, οι μικρομεσαίοι λιγότερα και τέλος αυτοί οι οποίοι ανήκουν στις κατώτερες εισοδηματικές τάξεις, δηλαδή οι εργάτες, καθόλου ή ελάχιστα.

Παρόμοια με το θεσμό της «Πολιτικής κάσσας» αναπτύσσεται ο θεσμός της «Αργατίας» κυρίως στον αγροτικό και λιγότερο στον αστικό Πόντο. Η «Αργατία» είναι η από κοινού εργασία πολλών ατόμων μαζί για λογαριασμό τρίτου προσώπου, χωρίς όμως μισθό αλλά με δανεικά μεροκάματα και η ουσία της σαφώς και πραγματεύεται νοητικά σχήματα που σχετίζονται με πρώιμες συνεταιριστικές μορφές.

3 Κοινωνικοπολιτική προσέγγιση του φαινόμενου της Αλληλεγγύης στον Πόντο

1. Κατά πολλούς, είναι ο ίδιος ο τόπος που αναγκάζει τους ανθρώπους του να έρθει κοντύτερα ο ένας στον άλλον και να νοιαστεί να βοηθήσει γιατί κι αυτός θα χρειαστεί το νοιάξιμο και την βοήθεια του συνανθρώπου. Ψηλά, κακοτράχηλα βουνά, μεγάλων εκτάσεων δάση με ψηλά δέντρα, ορμητικά ποτάμια και απάτητες ακτές συνθέτουν ένα επιβλητικό περιβάλλον μπροστά στο οποίο ο άνθρωπος νοιώθει δέος, αισθάνεται ανυπεράσπιστος και στρέφεται προς τον συνάνθρωπο για να το τιθασεύσουν με την δύναμη των πολλών.

2. Με την επικράτηση των μουσουλμάνων στον Οθωμανικό κόσμο γεννιέται το δίπολο Χριστιανός – Μουσουλμάνος το οποίο οδηγεί τον Χριστιανό αφ ενός στη θέση του ραγιά αφετέρου όμως λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και ενδυνάμωσης της εθνικής συνείδησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο Πόντιος έχει εθνική ταυτότητα: είναι Έλληνας και Ορθόδοξος Χριστιανός και ως εκ τούτο διαφορετικός από τη πληθυσμιακή μάζα μέσα στην οποία ζει. Η διαφορετικότητα του σε συνδυασμό με το αρνητικό σε βάρος του κοινωνικό κλίμα τον οδηγεί στο να δεθεί με τους ομοαίματους ομόθρησκους του και μέσα από την δύναμη των πολλών να βρει το κουράγιο και τη δύναμη να επιβιώσει και να συνεχίσει τη ράτσα του.

3. Τραντέλλενες ονόμαζαν οι Πόντιοι τη ράτσα τους υποδηλώνοντας με τον τρόπο αυτό την αγάπη και το συναισθηματικό δόσιμο τους στην εκείθε Πατρίδα. Αποκομμένοι με φυσικά αλλά και πολιτικοκοινωνικά εμπόδια από την Μητρόπολη τους, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της, βρίσκουν στην μεταξύ τους επαφή αυτό που τους λείπει: το αίσθημα της ασφάλειας του δικού σου τόπου. Μεταξύ τους μιλούν την ιδιαίτερη γλώσσα τους που οι αιώνες δεν κατάφεραν να σβήσουν την ελληνικότητα της και αναβιώνουν τα πανάρχαιων ριζών έθιμα τους. Οι στενοί μεταξύ τους δεσμοί συμβολίζουν στο συλλογικό ασυνείδητο τους τον ομφάλιο λώρο που πότε δεν κόπηκε και συνεχίζει να συνδέει την Μάνα με το παιδί. Η αλληλεγγύη σι τ εμετέρς εξασφαλίζει τη διαιώνιση του αίματος και δημιουργεί μια ασφαλή συναισθηματική σφαίρα μέσα στην οποία μπορεί να ζήσει και να ευδοκιμήσει ο Ποντιακός Ελληνισμός.

Με τις παραπάνω σκέψεις ας ξεκινήσουμε κι εμείς σήμερα τη δική μας πορεία Αλληλεγγύης στον συνάνθρωπο, βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στο έργο που μπορεί να παράγει η μεγάλη καρδιά που ο Άνθρωπος κρύβει μέσα του.

Οι σύλλογοι που στηρίζουν την Φιλανθρωπική αυτή πρωτοβουλία της Ευξείνου Λέσχης Τρικάλων είναι:

-Ο αρχαιότερος Βλάχικος σύλλογος στην Ελλάδα, Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Τζούρτζιας Αθαμανίας (ΦΑΤΑ)

-η ΕΣΤΙΑ Λαογραφικών Μελετών Τρικάλων

-Η παιδική χορωδία του Αγίου Αθανασίου Μπάρας

-Η από το 1930 ιδρυθείσα Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα « Ο Ελεήμων Σαμαρείτης»

- Η Εύξεινος Λέσχη Άργους Ορεστικού

Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη. Οι προσερχόμενοι σε αυτήν μπορούν να προσκομίσουν τρόφιμα πρώτης ανάγκης , ενδύματα και κλινοσκεπάσματα τα οποία

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Μεγάλη Ποντιακή-Λαϊκή βραδιά στο Σύλλογο Ποντίων Lüdenscheid


Ο Σύλλογος Ποντίων "Παναγία Σουμελά" Lüdenscheid σας καλεί στον ετήσιο χορό που διοργανώνει την Κυριακή 8 Απριλίου 2012 στο Festsaal, Hohe Steinert 4 στο Lüdenscheid.

Από την Ελλάδα:
- ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΥΤΑΚΙΔΗΣ (λύρα, τραγούδι)
- ΤΑΣΟΣ ΜΑΤΣΑΡΙΔΗΣ (αγγείο)

Από την Στουτγάρδη:
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΡΑΣΣΟΓΛΟΥ (τραγούδι)

Και οι μουσικοί του συλλόγου μας:
- ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ (λύρα)
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ (νταούλι)

Στο λαϊκό πρόγραμμα θα μας κρατήσει συντροφιά το συγκρότημα "Τα Φιλαράκια"
Είσοδος 7€

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ "Ο ΤΕΛΈΥΤΑΙΟΝ Ο ΧΟΡΟΝ"


Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ "Ο ΠΟΝΤΟΣ" ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΩΝΑ ΚΤΕΝΙΔΗ "Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ Ο ΧΟΡΟΝ" ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΕΡΖΑΝΙΔΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 14/01/2012 ΚΑΙ ΩΡΑ 18:30 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ.

Πόντος

Ο Πόντος είναι η ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ. ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μικρή Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ).
Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο, ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς