Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Αναζητώντας το άγιο βυζαντινό δισκοπότηρο στα έγκατα της Αγιάς Σοφιάς;

Εδώ και τρία χρόνια, ομάδα Τούρκων κινηματογραφιστών σε συνεργασία με αρχαιολόγους ερευνά τα μυστικά υπόγεια της Αγιάς Σοφιάς, που εδώ και αιώνες παρέμεναν ανεξερεύνητα και σφραγισμένα.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Κουτσί Ακιλί που εκπροσωπεί την ομάδα των ερευνητών, κρυφή επιθυμία της ομάδας είναι να βρουν το λεγόμενο «κρυφό δωμάτιο» της Αγίας Σοφίας από όπου, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, διέφυγε ο ιερέας στη λειτουργία της 29ης Μαΐου 1453, λίγο πριν την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους.

Φυσικά, ένα από τα ευρήματα που ελπίζουν οι Τούρκοι να βρουν είναι και το δισκοπότηρο που χάθηκε κατά την Άλωση της Πόλης και ο μύθος το θέλει να βρίσκεται κάπου στα βάθη της!
«Αυτό το δωμάτιο δεν μπορεί να είναι μακριά, είναι κάπου εκεί. Και όταν ανακαλυφθεί, πολύ πιθανόν μέσα σε αυτό να βρίσκονται πολλά σημαντικά, ιερά κειμήλια της χριστιανοσύνης», λέει ο Κουτσί Ακιλί και υπογραμμίζει ότι το κρυφό δωμάτιο είναι το πιο σημαντικό από όλα.
Αυτό που εξάπτει τη φαντασία είναι τα ευρήματα που θα κρύβει αυτό το δωμάτιο αφού πιθανολογείται ότι εκεί βρίσκονται ακόμα και ιστορικές έρευνες που έγιναν τα βυζαντινά χρόνια καταγράφοντας στοιχεία για τον πληθυσμό και τις συνθήκες ζωής του.
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πόντος

Ο Πόντος είναι η ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ. ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μικρή Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ).
Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο, ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς