Ο χορός ενώνει

Ειδική εκδήλωση οργάνωσε η Κεντρική Ένωση Ποντίων Μελβούρνης και Βικτώριας «Η Ποντιακή Εστία», τιμώντας τον Γιάννη Πιλαλίδη για την έμπρακτη προσφορά του στην προβολή και διατήρηση του Ποντιακού πολιτισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αυστραλία.

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο Κώστας Παταρίδης, ο οποίος, αφού καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και τον Γιάννη Πιλαλίδη, εξήγησε ότι τα καθίσματα στη λέσχη της «Ποντιακής Εστίας» είχαν τοποθετηθεί κυκλικά, τονίζοντας τη ρήση του τιμώμενου προσώπου ότι «ο χορός ενώνει». Εκεί στάθηκε και η θεματολογία της βραδιάς.

Η βραδιά εμπλουτίστηκε με οπτικό υλικό από τη ζωή του Γιάννη Πιλαλίδη, από τα βρεφικά του χρόνια μέχρι και σήμερα. Κατά σειρά παρουσίασης, μίλησαν άνθρωποι που συνεργάστηκαν στενά μαζί σου στα πολιτιστικά δρώμενα, δημιουργώντας φιλίες ζωής: Νίκος Κρικέλης (πρόεδρος της «Ποντιακής Εστίας»), Αντώνης Τσουρδαλάκης, Λίτσα Αθανασιάδη, Παρθένα Παπαϊορδανίδου-Τσομπανοπούλου, Σάββας Αθανασιάδης, Παναγιώτης Ιασωνίδης και Τάσος Αθανασιάδης.

Από το 1997 όταν πρωτοέφτασε στη Μελβούρνη, ο Γιάννης προχώρησε σε ριζική ανατροπή του τρόπου αντιμετώπισης, προσέγγισης, αλλά και παρουσίασης του ποντιακού χορού, της Ποντιακής ενδυμασίας κ.λπ. Συνεργάστηκε με ανθρώπους της «Ποντιακής Εστίας» που υπηρετούν την ποντιακή παράδοση και οι οποίοι, αναγνωρίζοντας τις πρακτικές και θεωρητικές γνώσεις του, του ανέθεσαν εν λευκώ το καθήκον να επανιδρύσει και να δημιουργήσει σε νέες βάσεις χορευτικά συγκροτήματα.

Ξεκίνησε από το μηδέν, διότι οι περισσότεροι υποψήφιοι χορευτές ήδη χόρευαν αλλά όχι παραδοσιακά. Έτσι δημιούργησε και μεταλαμπάδευσε αυθεντικά και παραδοσιακά τους ποντιακούς χορούς. Δεν δίδαξε μόνο την πρακτική του χορού. Μετέδωσε στα παιδιά να καταλάβουν, να κατανοήσουν, τον κάθε χορό, την καταγωγή του, πώς χορευόταν από περιοχή σε περιοχή του Πόντου, ποιοι το χόρευαν, γιατί το χόρευαν, πού το χόρευαν κ.λπ.

Στην αντιφώνηση του, ο Γιάννης ήταν εμφανώς συγκινημένος για την έκπληξη αυτή.

Στο τέλος της παρουσίασης, όσοι παρευρέθηκαν αρνήθηκαν να τον ευχαριστήσουν ή να τον συγχαρούν, τονίζοντας ότι δεν έχουν δικαίωμα να ευχαριστούν τους υπηρέτες της παράδοσης, διότι «όλοι μας έχουμε ηθικό χρέος, ιστορικό καθήκον, για την παρακαταθήκη που θα αφήσουμε».

ΠΗΓΗ