Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


 
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο Σύλλογος Ποντίων Έδεσσας «Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΑΒΡΑΣ» συνεργάζεται με τον Φιλοπρόοδο Σύλλογο Μέγας Αλέξανδρος και το Σύλλογο Εδεσσαίων Καλλιτεχνών «Ο ΑΠΕΛΛΗΣ» και πραγματοποιεί εκδήλωση με θέμα «τα παιδιά κοντά στην παράδοση».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012 στο χώρο του Συλλόγου «ΑΠΕΛΛΗΣ» (πάρκο Καταρρακτών στα μαγαζάκια των Μύλων) στις 6 το απόγευμα, όπου τα παιδιά των δύο Συλλόγων θα έχουν την ευκαιρία να αποτυπώσουν, πάνω σε μουσαμά, τις σκέψεις τους για την παράδοση με την καθοδήγηση και κάτω από την επίβλεψη των Εδεσσαίων καλλιτεχνών.
Οι δημιουργίες των παιδιών θα αναρτηθούν στη μεγάλη ανοιχτή εκδήλωση που ετοιμάζει ο Ποντιακός Σύλλογος της Έδεσσας, για τις 18 Αυγούστου 2012 στο χώρο «πασά – τσαΐρ», με τη συμμετοχή των παιδικών χορευτικών των Συλλόγων και Μακεδονικής και Ποντιακής ορχήστρας.
Η έκπληξη της βραδιάς αφορά στο μικρότερο σε ηλικία πόντιο καλλιτέχνη, τον εξάχρονο Σιμάκο Σπυριδόπουλο που θα τραγουδήσει με τη συνοδεία του πατέρα του στη λύρα και, σίγουρα,  θα συνεπάρει το κοινό της Έδεσσας με τις δυνατότητες του. Θα ακολουθήσει Μακεδονικό γλέντι με την ορχήστρα του Μ. Αλεξάνδρου και Ποντιακό με τους Γιάννη Θεοδωρίδη στο τραγούδι και Κυριάκο Αντωνιάδη στη λύρα.


Από το Δ.Σ. του Συλλόγου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πόντος

Ο Πόντος είναι η ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ. ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μικρή Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ).
Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο, ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς