Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ



«Η Παναγία Σουμελά 16 αιώνες πριν πέταξε με θαυματουργό τρόπο από το σημείο αυτό της Αθήνας με τη βοήθεια αγγέλων κι εγώ 16 αιώνες μετά θα ποδηλατήσω στα χνάρια Της με την βοήθεια των ποδηλατών..
Με αυτά τα απλά αλλά γεμάτα πίστη και θέληση λόγια, γνωστοποίησε ο Βασίλης Καρυοφυλλίδης το τολμηρό του εγχείρημα στις 10 Σεπτεμβρίου 2012. Με μόνα εφόδια το ποδήλατο και τα λίγα του πράγματα ξεκίνησε από το Νέο Μουσείο Ακρόπολης αφού προσκύνησε στο εκκλησάκι της Παντάνασσας και πήρε μαζί του 40 κεριά. Με τη στήριξη της οικογένειας και των φίλων του αλλά κυρίως με τη φλόγα της αγάπης και της νοσταλγίας για την ιδιαίτερη πατρίδα του, πήρε το δρόμο για το Μοναστήρι της Παναγίας  Σουμελάς. Μια ιδιωτική πρωτοβουλία, ένα προσωπικό προσκυνηματικό ταξίδι πήρε τελικά τεράστιες διαστάσεις και χαρακτήρα παμποντιακό αλλά και διεθνή.

Το ποντιακό πείσμα σε συνδυασμό όμως με την απλότητα και την ταπεινοφροσύνη που τον διακρίνουν έπεισαν τελικά και τους πιο δύσπιστους  πως τελικά θα τα καταφέρει. Όπως ο ίδιος έγραφε μια μέρα πριν ξεκινήσει: «τι σε ένα μήνα, τι σε τρεις μήνες στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ στην Τραπεζούντα ΘΑ ΠΑΩ ο κόσμος να χαλάσει!». Το ίδιο δήλωνε και λίγες μέρες μετά στην ΕΤ- 3 και σε άλλα τοπικά κανάλια από την Κομοτηνή: «Φέτος είπα θα πάω, θα πάω μόνος μου, θα πάω με όση πίστη και δύναμη έχω…».
Η μεγάλη μέρα έφτασε, από το Ολυμπιακό χωριό στον άγιο Διονύσιο Αχαρνών και από εκεί στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, ο Βασίλης έφτασε κατενθουσιασμένος στο επίσημο σημείο έναρξης όπου τον περίμεναν εκτός από την οικογένεια και πολλοί φίλοι με λύρες και νταούλια. Εκεί ήταν και δημοσιογράφος της διαδικτυακής ζούγκλας. Κοντά του είναι από την αρχή και το Pontos news που τον στήριξε τόσο ηθικά όσο και οικονομικά καθώς επίσης και το Acharnorama, τοπική διαδικτυακή εφημερίδα, ως χορηγός επικοινωνίας. Η ίδια εφημερίδα φιλοξένησε το Βασίλη και στην πρώτη έντυπη έκδοσή της και του προσέφερε τη μπλούζα που φορά στο ταξίδι του. Με ανάμεικτα συναισθήματα τόσο από τη μεριά του Βασίλη όσο και από τη μεριά όλων όσων παρακολουθούσαμε το εγχείρημά του, ο νόστος του Οδυσσέα μας ξεκινούσε.
 Με πρώτο σταθμό τη Θήβα, όπου έμεινε σε νοσοκομείο, συνέχισε την επόμενη μέρα προς τη Λαμία όπου τον υποδέχτηκε και τον φιλοξένησε η Ένωση Ποντίων Φθιώτιδας. Στη Λάρισα τον υποδέχτηκαν οι Περιφεριακοί Περιαστικοί Ποδηλάτες οι οποίοι τον συνόδευσαν και την επόμενη, στο δρόμο προς Ελασσόνα. Ο Γιώργος Σαράτσης που τον συνάντησε έγραψε στο περιοδικό της επαρχίας Ελασσόνας  “Λευκή Πόλη”: « Ένας πόντιος ποθεί να ταξιδέψει με ποδήλατο στη γη των προγόνων του, αγνοώντας την επικαιρότητα, το βαρύ της εποχής ή το αδιέξοδο της ανεργίας… Κι όλα αυτά με ελάχιστα μέσα. Μόνο ένα ποδήλατο, λίγες αποσκευές και μια βαθιά ανάγκη να πατήσει τα χώματα της προγονικής του γης. Παληκαρίσια προσπάθεια!».
Δεν έμεινε βέβαια εκεί αλλά συνέχισε προς Καστανιά και ανέβηκε στην Παναγία Σουμελά στις 2 τα ξημερώματα (!) με τη συνοδεία της ομάδας ΔΙΑΣ της Κοζάνης.  Εκεί τον υποδέχτηκε ο πατήρ Σεραφείμ. Την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου αφού πέρασε από Βέροια και Νέα Νικομήδεια έφτασε Θεσσαλονίκη έχοντας διανύσει αρκετά χιλιόμετρα με βροχή. Η υποδοχή αλλά και το μουχαμπέτ που ακολούθησε στην Ένωση Ποντίων Πολίχνης ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη εμπειρία. Την επόμενη είχε την ευκαιρία να συμπληρώσει τον εξοπλισμό του με την ευγενική χορηγία του κυρίου Τανιμανίδη τον οποίο και ευχαρίστησε: « Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Στέφανο Τανιμανίδη για τον ποδηλατικό εξοπλισμό (κυρίως ένδυσης) που μου αγόρασε.  Παρ’ όλες τις πόρτες που χτύπησα και βρήκα κλειστές, αυτός από μόνος του πήρε την πρωτοβουλία να με ρωτήσει τί χρειάζομαι και αν και ήρθα σε δύσκολη θέση μου τον παρείχε με το πολύ παραπάνω...». Δεν καταφέραμε να τον πείσουμε να μείνει μια μέρα παραπάνω καθώς η βροχή θα δυσχέραινε το έργο του οπότε το μεσημέρι έφυγε για Καβάλα. Μετά από 160 χιλιόμετρα έφτασε στις 2 τα ξημερώματα με τη συνοδεία της Αστυνομίας στον προορισμό του όπου τον περίμενε μέχρι εκείνη την ώρα ο γενικός γραμματέας της Λέσχης Ποντίων Καβάλας και φίλος Γιώργος  Χαρπαντίδης. «Συναντήσαμε το Βασίλη το πρωί του Σαββάτου, λίγο πριν συνεχίσει το ταξίδι του, και είδαμε στα μάτια του την φλόγα να πετύχει το σκοπό  του» έγραφε ο Μάκης Λιόλιος σε άρθρο του στην εφημερίδα “Εβδόμη” της Καβάλας.  Επόμενος σταθμός η Ξάνθη όπου τον υποδέχτηκε ο σύλλογος Ποντίων Ξάνθης αλλά και πολλοί άλλοι φίλοι με λύρες και τραγούδια στην πλατεία της πόλης. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή όπως έγραψε και ο ίδιος ο Βασίλης. «Σο καλόν και ο δρόμος σου ομάλ’ και μέλ’ και γάλαν, Βασίλη» ήταν η ευχή που έδωσαν οι Ξανθιώτες Πόντιοι που υποδέχτηκαν τον ποδηλάτη, όπως έγραψε στην καθημερινή εφημερίδα της Ξάνθης “Εμπρός” ο Δημήτρης Καλτέκης. Την επόμενη, πριν την Κομοτηνή πέρασε από τον Ίασμο για να συνεχίσει από εκεί μαζί με τους ποδηλάτες του Συλλόγου «Θράκας Ιππέας». Στην Κομοτηνή εκτός από τους ανθρώπους του Συλλόγου με επικεφαλής την κυρία Μαυρίδου και πολλούς φίλους τον συνάντησε και η ΕΤ 3 καθώς και τοπικά κανάλια. «ΕΝΑΣ ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ» ήταν ο τίτλος της εφημερίδας “Χρόνος” της Κομοτηνής όπου η Δήμητρα Συμεωνίδου έγραψε: «Ανήρτησε μία πινακίδα που κάνει γνωστή τη διαδρομή του «Αθήνα – Τραπεζούντα – Αθήνα» και ξεκίνησε ένα ταξίδι – περιπέτεια που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτο. Έτσι φάνταζε και στον ίδιο όταν πρωτοξεκίνησε, αλλά η δύναμη που άντλησε από τους ανθρώπους που συνάντησε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας ήδη από τις πρώτες μέρες του ταξιδιού του, τον ωθεί για να συνεχίσει. Ανήμερα της εορτής της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης έφτασε στην Κομοτηνή ο 26χρονος και όπως χαρακτηριστικά είπε «με πίστη και αγάπη συνεχίζω και θα φτάσω στην Τραπεζούντα». Άλλωστε επισήμανε ότι «όση δύναμη έχω την ανανεώνω από κάθε πόλη από περνάω, γιατί με χειροκροτούν άνθρωποι που δε με ξέρουν καθόλου και βλέποντας την πινακίδα μου λένε μπράβο μας κάνεις υπερήφανος». Το ίδιο τόνισε και στον Παρατηρητή της Θράκης: «Όπως ομολόγησε ο ίδιος, εκτός από την «τρέλα» του και την ισχυρή θέληση να επισκεφτεί τη γη των προγόνων του, μεγάλη συμβολή στην επιτυχία του εγχειρήματος που ξεκίνησε είχαν και οι άνθρωποι, που συνάντησε στην έως τώρα διαδρομή του. «Φέτος αποφάσισα να πάω στην Παναγία Σουμελά με όση δύναμη έχω, αλλά αυτή τη δύναμη την ανανεώνω σε κάθε πόλη της Ελλάδας, που περνάω». Στη σχετική δημοσίευση ο Θωμάς Σταμούλης αναφέρει επίσης: «Ο ίδιος ευελπιστεί να βρει «συνοδοιπόρους» και αφού περάσει τα ελληνοτουρκικά σύνορα, όπου όμως ήδη διατηρεί «διαδικτυακούς» φίλους από τη γείτονα, που τον ενθάρρυναν για να κάνει αυτό το εγχείρημα. «Εμείς οι νέοι ποντιακής καταγωγής δεν ξεχνάμε αυτά τα μέρη», ήταν το μήνυμα, που έστειλε από την Κομοτηνή, χωρίς να παραλείψει τα αντίστοιχα μηνύματα προσέγγισης των λαών και της χρήσης του ποδηλάτου ως μέσο μετακίνησης, που θέλει να περάσει από αυτήν την πρωτοβουλία».
 Η Αλεξανδρούπολη δεν ήταν τελικά ο τελευταίος του σταθμός όπως υπολόγιζε. Στις Φέρρες έμεινε δύο μέρες και διανυκτέρευσε αντίστοιχα στο Αστυνομικό Τμήμα Φερρών και στον Ποντιακό Σύλλογο Φερρών. Πέρασε και από τη ζυθοποιία Μακεδονίας – Θράκης «Βεργίνα» για την οποία έγραψε: «Ευχαριστώ την Ζυθοποιία Μακεδονίας-Θράκης "ΒΕΡΓΙΝΑ" που με εμπιστεύτηκε και μου χορήγησε ένα μικρό συμβολικό ποσό για το προσκύνημά μου!». Η ακριτική Θράκη τον ενίσχυσε με κάθε τρόπο ευχόμενη καλό ταξίδι.
 Όταν πέρασε επιτέλους τα σύνορα, στην πρώτη πόλη που σταμάτησε, Ύψαλα (Ipsala), τον υποδέχτηκαν φίλοι αλλά και δημοσιογράφοι του κρατικού τουρκικού καναλιού TRT. Σε άρθρο του καναλιού χαρακτήρισαν το Βασίλη πρέσβη της Ειρήνης και έγραψαν πως «ταξιδεύει με ποδήλατο για την τουρκοελληνική φιλία». Επόμενος σταθμός ήταν η Κεσάνη (Kesan) όπου τον περίμεναν και άλλοι, καινούργιοι φίλοι καθώς επίσης και τοπικός σύλλογος. Η τουρκόφωνη πλέον σελίδα της εκδήλωσης στο facebook ήταν πραγματικότητα καθώς επίσης και η αντικατάσταση της ελληνικής ταμπέλας του ποδηλάτου από αγγλική, δείχνοντας τη φροντίδα και τη βοήθεια των καινούργιων φίλων του Βασίλη στο ταξίδι του. Το πρώτο του βράδυ έμεινε στη Ραιδεστό (Tekirdag), όπου τον φιλοξένησαν οι άνθρωποι του HAYALIM, του εστιατορίου που βρήκε ανοιχτό στην πόλη και την επόμενη έφτασε στην Κωνσταντινούπολη όπου τον φιλοξένησε ο Αντώνης Φιλιππίδης, ένας ομογενής από τη Γερμανία που διοικεί τη μεγαλύτερη τουρκική εταιρία πληροφορικής Υγείας. Είχε την ευκαιρία να συναντηθεί και να συνομιλήσει με τον Πατριάρχη γεγονός που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση: «…λόγω της αθλητικής μου εμφάνισης, ήταν λίγο ασυνήθιστο για το πρωτόκολλο να συναντήσω τον Πατριάρχη... Ο πατήρ Ιωακείμ όμως έκανε ότι μπορούσε. Αφού διακριτικά πέρασα σε ένα χώρο υποδοχής είδα τον Πατριάρχη! Τον σταματήσαμε για 10'' για να πάρω την ευχή του και εκείνος μου είπε να τον ακολουθήσω (δεν τον περίμενα τόσο οικείο και φιλικό και ομιλητικό)! Μπήκα μόνος με τον Πατριάρχη στο γραφείο του και ενόσω έψαχνε κάτι να βρει με ρωτούσε πού μένω, από που κατάγομαι, για το εγχείρημά μου κλπ... Στο θάρρος και στην φράση μου "Παναγιότατε, συγχωρέστε με για την εμφάνισή μου", μου είπε, "μην ανησυχείς παιδί μου". Δεν μου αρνήθηκε ούτε να φωτογραφηθώ μαζί του... Στην έξοδό μου από το γραφείο και στο σχόλιο ότι θα ήθελα να ξαναεπισκεφθώ τον ίδιο και το Πατριαρχείο είπε πως αν λειτουργεί στο ναό του Αγ. Γεωργίου (εκεί στο Πατριαρχείο δηλαδή-γιατί σήμερα λειτούργησε σε άλλο ναό της Κων/πολης) βεβαίως και να τον επισκεφτώ. "Το παιδί να φάει" είπε, και πήγα στην τραπεζαρία..... ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ αυτό που έζησα...». Κατά τη διάρκεια της διαμονής του εκεί είχε την ευκαιρία να ξεναγηθεί από τον Αντώνη Φιλιππίδη στην πόλη και να επισκεφτεί  την Αγία Σοφία και τον πεζόδρομο του Πέραν, την Αγία Τριάδα, το Σισμανόγλειο, τη Ζωγράφειο Σχολή. Συνάντησε τέλος  τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη όπου και ενημερώθηκε για το ταξίδι του. «Το βράδυ πήγα στην Αγία Σοφία πάλι να βγάλω φώτο με τις σημαίες όπως έκανα στην Ακρόπολη και το Λευκό Πύργο» έγραφε, και ήταν έτοιμος πλέον για τον επόμενο σταθμό αφήνοντας την πόλη που ερωτεύτηκε όπως μου είπε χαρακτηριστικά.
 Στη σελίδα της εκδήλωσης έγραφε γεμάτος ενθουσιασμό «Ατάπαζαρ σου έρχομαι!!!». Ήδη πλησίαζε και ανυπομονούσε να φτάσει στον προορισμό του, ανυπομονούσε να πατήσει την ποντιακή γη: «...και θυμηθείτε... Ο Πόντος είναι μια ανάσα! Νιώθω τα παγωμένα νερά... τον καθαρό αέρα.... Μυρίζει βρεγμένο χώμα που έρχεται από την Τραπεζούντα! Σε 4 περίπου μέρες ...... το όνειρο!». Στο Bolu συνάντησε για δεύτερη φορά δημοσιογράφους που έδειξαν ενδιαφέρον για το ταξίδι του και συνέχισε τις επόμενες μέρες για Cerkes και Tosya.
«Αφού πέρασα από δρόμους θανάτους και πολύ καυσαέριο με το που βγήκα από την Κωνσταντινούπολη... Αφού φιλοξενήθηκα σε σπίτι μουσουλμάνων Πόντιων στο Adapazar (συγγενών του Ιάσωνα) όπου γελάσαμε πολύ και περάσαμε απίστευτα τρώγοντας παραδοσιακά ποντιακά φαγητά και "συντζεύοντας"... Αφού ανεφόρτσα το Bolu με τις ανηφόρες να είναι όχι 11% αλλά 45% και έκανα στάση για νάνι… Αφού έφτασα στην κωμόπολη Çerkeş ήρθε η ώρα να σας πω πως ...συνοδεύομαι από προχθές από την τουρκική Αστυνομία και την χωροφυλακή! (Ευχαριστώ τον Ιάσωνα που μεσολάβησε για την ασφάλειά μου και ενημέρωσε τις αρμόδιες Αρχές)».
Είναι η στιγμή που βλέπει την πρώτη ταμπέλα για Σαμψούντα και κοντεύει να βάλει τα κλάματα όπως έγραψε. «Άρχισαν τα δάκρυα να στάζ’νε ένα-ένα, και ους να εφτάν’ σην Τραπεζούντα, θα ίντανε ποτάμια !!!!!! και σο μοναστήρ τη Πανάγιας τη Σουμελάς , θα ίντανε καταράκτες....Βασίλη, είσαι τα μάτια, τα αυτιά και η ψυχή μας, μαζί σου ταξιδεύουμε και εμείς, μας μεταφέρεις μαζί σου, σε ευχαριστούμε, καλή συνέχεια...και συνέχισε να μας ταξιδεύεις» σχολίασε ο Ιγνατιάδης Χρήστος από τη Νέα Νικομήδεια.
 Θα έφτανε στην πρώτη ποντιακή πόλη, τη Μερζιφούντα (Merzifon). Ήταν φυσικά πολύ ενθουσιασμένος, χωρίς όμως να φαντάζεται τι θα συναντήσει. Με τη συνοδεία χωροφυλάκων οι οποίοι τον βοήθησαν σε όλη την εκεί διαδρομή του, συνάντησε τουριστικό λεωφορείο που μετέφερε Έλληνες από τη Γεωργία. Στη σχετική φωτογραφία σχολίασε: «Οι χωροφύλακες μαζί με Έλληνες από τη Γεωργία που στη μέση του πουθενά σταμάτησαν να βγούμε φωτογραφία αφού είχαν ενημερωθεί από την τηλεόραση για την βόλτα μου... Δεν το πίστευα και δεν το πιστεύω...». Δεν έφτασε ακόμα στον Πόντο αλλά ήχοι της λύρας του Πόντου τον συνοδεύουν καθώς το περιπολικό που τον ακολουθεί έχει βάλει στα μεγάφωνα «ρωμέικα τραγωδίας»! Κατενθουσιασμένος και πολύ χαρούμενος όπως αποτυπωνόταν στο βίντεο που ανέβασε στη σελίδα της εκδήλωσης, έμπαινε στον Πόντο.
Σύμφωνα με το χάρτη, ο Βασίλης μετά την πρώτη πόλη του Πόντου, τη Μερζιφούντα, θα κατευθυνόταν προς Σαμψούντα. Το βράδυ όμως μας χαιρετούσε από… Αμάσεια (Amasya): «Καλησπέρα από την πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου! Καλησπέρα από το "σπίτι" των Μιθριδατών Βασιλέων...Καλησπέρα από την ωραιοτάτη ανά τον κόσμο πόλη και από τις λίγες με φυσική οχύρωση!!!Καλησπέρα από την πατρίδα του αρχαίου γεωγράφου Στράβωνα...Καλησπέρα από την μαυροφορεμένη ΑΜΑΣΕΙΑ!!!!!!!!Καλησπέρα κόσμε!!!».
Δεν μπορούσε να μην περάσει από εκεί όπως εξήγησε αργότερα: «Έχει ο ΚΑΘΕΝΑΣ χρέος όταν περνά από εδώ... Από την Αμάσεια και Μερζιφούντα κυρίως!». Και το χρέος αυτό το εκπλήρωσε: «Κάπου έξω και διακριτικά για να μην προσβάλλω κανέναν και να μην δημιουργήσω πρόβλημα άναψα ένα κερί και με ένα σταυρό που με "συνοδεύει" (μια θεία μου, μου είπε με αυτό το σταυρό θα πάς και με αυτόν θα γυρίσεις-από το Άγιο Όρος) στο ταξίδι, έβγαλα διπλωμένες μια ελληνική και μια σημαία της Αυτοκρατορίας Τραπεζούντας και αφού έψαλλα τον Εθνικό Ύμνο με ένα αιωνία η μνήμη ήταν το ελάχιστο που μπόρεσα να κάνω για τις χιλιάδες ψυχές που γενοκτονήθηκαν...». Μαγεμένος από την ομορφιά της Αμάσειας αλλά και ενθουσιασμένος με την αντιμετώπιση των αρχών, ως αληθινός πρέσβης της Ειρήνης έγραψε: «Όταν στις σχέσεις των ανθρώπων ΔΕΝ μπλέκονται τα πολιτικά τότε μόνο θα υπάρχει ΕΙΡΗΝΗ». Συγκλονισμένος από τη γνωριμία του με χριστιανούς Ιρακινούς που έμεναν στην Αθήνα παλιότερα αλλά και από την απίστευτη νυχτερινή θέα της όμορφης Αμάσειας, συνέχισε το ταξίδι του.
 Έφτασε στη Σαμψούντα (Samsun) χωρίς όμως να ξέρει που θα μείνει, και τα απρόβλεπτα συνεχίζονται:  «...Χαλά το τηλέφωνό μου με το που φτάνω Σαμψούντα και στο σημείο που βρισκόμουν και έψαχνα λύσεις (έπαιρνα τηλέφωνα από περίπτερο) πετάχτηκε ο φίλος ο Μπιλάλ που ήταν δυο στενά παραδίπλα και μετά βλέπω και έναν άλλον τυχαία... τον Αντνάν ο οποίος και προσφέρθηκε τελικά να με φιλοξενήσει». Και η συμπερασματική σκέψη του Βασίλη αφοπλιστική: « Γιατί να μη χαθώ σήμερα; Κάποιος με προσέχει!».
Ο χάρτης δείχνει πλέον Κοτύωρα (Ordu) απ’ όπου ο Βασίλης μοιράστηκε μαζί μας μια υπέροχη πανοραμική θέα. Τα δε συναισθήματα είναι δύσκολο να εκφραστούν, το λέει ο ίδιος και το καταλαβαίνει καθένας από μας είτε έχει πατήσει τα χώματα του Πόντου είτε ζει με την επιθυμία να βρεθεί εκεί. Τετάρτη 3 Οκτωβρίου και ο Βασίλης είναι μια ανάσα πριν την Τραπεζούντα. «Είμαι στα Πλάτανα (Akcaabat ) και βλέπω την Τραπεζούντα! Απέχω 10 χλμ που αύριο θέλω να τα ποδηλατήσω σα να τα περπατάω...».
Ξεκινά τελικά την Παρασκευή για Τραπεζούντα (Trabzon) και ποιος μπορεί να περιγράψει τι αισθάνεται αυτός ο νέος άνθρωπος που ξεκίνησε για το Μοναστήρι της Σουμελάς με το ποδήλατό του, έτσι απλά, με καρδιά ζίπα- ζίπα γεμάτη από νοσταλγία και αγάπη για την πατρίδα. Που κουβαλά μαζί του όλους εμάς που μοιραζόμαστε την ίδια πατρίδα, που μας διακατέχουν τα ίδια συναισθήματα, που μας εξουσιάζουν οι ίδιες ανυπέρβλητες δυνάμεις και μας τραβούν εκεί, στη γενέθλια γη, από όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρισκόμαστε.
«Αύριο το πρωί στις 11 θα πατάω Τραπεζούντα… Τώρα νιώθω την ανάσα της στα 10 χλμ που μας χωρίζουν...Σήμερα ακόμα και ο ουρανός έκλαιγε στα Πλάτανα...14 ώρες για να πατήσω και να φιλήσω τα Άγια Χώματα των παππούδων και γιαγιάδων μας!!!!! 14 ώρες για να πατήσω με τις δυο ρόδες και τα δυο μου πόδια την Τραπεζούντα...».
Ποιος δεν αισθάνεται να είναι μαζί του τις στιγμές αυτές που μοιάζουν ατελείωτες και τον χωρίζουν από την Τραπεζούντα; Ποιος δεν αισθάνεται να μπαίνει μαζί του στην πόλη των ονείρων μας; Μας εξέφρασε όλους ο Γρηγόρης Σεμπερλίδης: «Αυτή τη στιγμή ο Βασίλης πρέπει να φτάνει στην Τραπεζούντα. Και νιώθω σαν να είμαι μαζί του... Καλώς ήρθαμε στην πιο όμορφη πατρίδα του κόσμου!»
Το βίντεο με τις πρώτες στιγμές στην Τραπεζούντα δείχνει να αποζημιώνει το Βασίλη μετά από τα 2450 χιλιόμετρα. Η χαρά - η ευτυχία για να το θέσω ορθότερα - είναι αποτυπωμένη στην έκφραση του προσώπου του, στη χροιά της φωνής του. Βρίσκεται πλέον στην ελληνίδα πόλη όπως χαρακτηριστικά λέει, δεν ξέρω πλέον αν τα αισθήματα που τον διακατέχουν μπορεί να τα ελέγξει ή να τα περιγράψει, φαίνονται να τον πλημμυρίζουν και να παρασέρνουν μαζί και όλους εμάς. Την επόμενη μέρα θα ανέβει με το ποδήλατο στο Μοναστήρι της Παναγιάς, ‘σ σου Μελά, για το τάμα. «Αύριο δεν θα ξεχάσω ΚΑΝΕΝΑΝ σε αυτό το προσκύνημα! Από το όρος Μελά του Πόντου θα προσευχηθώ με τη σκέψη του καθενός για ότι τον απασχολεί ανάβοντας συμβολικά 40 κεριά! Δεν θα ξεχάσω ούτε την Ελλάδα ούτε τους φτωχούς ούτε κανέναν! Θυμάμαι όλους όσους συνάντησα τυχαία στο δρόμο και μου ζήτησαν αυτή τη χάρη. Και χώμα θα πάρω από ‘κει, το ευλογημένο!». Λίγο αργότερα έγραφε: "Σην Τραπεζούνταν έρθα εγώ, με το ποδήλατό μου,
σην Παναΐαν Σουμελά, ατό έτον τ' όνειρό μου..."
 Μάζεψε σταγόνα - σταγόνα αγιασμό που θαυματουργικά αιώνες τώρα αναβλύζει από το Μοναστήρι της Παναγίας, βάφτισε το ποδήλατο στο ποτάμι της Παναγίας, τον Πυξίτη ποταμό, τραγούδησε τη Τρίχας το γεφύρ’ κατασυγκινημένος και  αφήνοντας τα χνάρια του ποδηλάτου του στην πολυτραγουδισμένη γέφυρα, χαιρέτισε την Τραπεζούντα τραγουδώντας της από το Μίθριον Όρος - Μποζ-Τεπέ, όχι με τη φωνή αλλά με την καρδιά! Πέρασε από τους ναούς, τα κάστρα και τους δρόμους της πόλης και μας ευχαρίστησε όλους ξανά και ξανά από τη Σουμελά, και το Μποζ- Τεπέ χαρίζοντας μας όμορφες εικόνες, χαρούμενους σκοπούς από το αγγείο του και κομμάτια της ψυχής του. Δεν παρέλειψε βέβαια να επισκεφτεί και το… νοσοκομείο Τραπεζούντας καθώς το πόδι του καταβεβλημένο από τα πολλά χιλιόμετρα απαιτούσε πλέον ξεκούραση! Στην Τραπεζούντα τον υποδέχτηκε ο σύλλογος Joganita στον οποίο παραχώρησε συνέντευξη, τον συνάντησε επίσης δημοσιογράφος της μεγάλης τουρκικής εφημερίδας Sabah. Όλες τις μέρες ήταν μαζί του ο Mehmet Kucuk . Αφού ποδηλάτησε και στο γήπεδο της Trabzonspor όπου παρακολούθησε και τον νικηφόρο για την ομάδα της Τραπεζούντας αγώνα, ήρθε η ώρα να πάει και στο Κατοχώρ’, να κάνει μια από τις ομορφότερες διαδρομές και να φτάσει στην ποντιόφωνη κατά μεγάλο βαθμό περιοχή της Λίμνης Σαράχω (Uzungiol). Έχοντας επισκεφτεί λοιπόν το Κατοχώρ’, τα Σούρμενα και φτάνοντας ως τη Ριζούντα (Rize) περίπου, πέρασε μια εβδομάδα χωρίς να το καταλάβει και ήρθε και η ώρα του γυρισμού, ώρα πολύ δύσκολη. Αφού αποχαιρέτησε την Τραπεζούντα τραγουδώντας της από το Μποζ – Τεπέ ξεκίνησε για Τρίπολη (Tirebolu). Το βράδυ έγραφε: «δεν έχω ξανακλάψει τόσο πολύ».
 Παρ’ όλα αυτά ο Βασίλης συνεχίζει να μας χαρίζει ανεπανάληπτες στιγμές καθώς επιστρέφει χωρίς να ακολουθεί την ίδια διαδρομή. Συνεχίζει βέβαια να ταξιδεύει και η ιστορία του ανά τον κόσμο καθώς όπως μας ενημέρωσε ο Αντώνης Φιλιππίδης, ακόμα και στην Αραβία όπου βρέθηκε τον ρωτούσαν για το Βασίλη! Η ζεστασιά των ανθρώπων που συναντά διώχνει την όποια ανασφάλεια και γνωρίζει κι ο ίδιος πως το όνειρο δεν τελείωσε ακόμα. Πέρασε από Κερασούντα (Giresun) την ιδιαίτερη πατρίδα του, Οινόη (Uniye), Πάφρα (Bafra), Σινώπη (Sinop) όπου συνάντησε για πολλοστή φορά δημοσιογράφους, Ayancik και απόψε βρίσκεται  Ινέπολη (Inebolu). «Κάναμε 3000 χιλιόμετρα» είπε. Κρατώντας – όπως πάντα – με το ένα χέρι το ποδήλατο και με το άλλο το κινητό για να μοιράζεται μαζί μας την ομορφιά που συναντά αλλά και τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Για να βλέπουμε μέσα από τα δικά του μάτια την ιδιαίτερη πατρίδα του ο καθένας. Για να ταξιδεύουμε μέσα από αυτόν και μείς σε μονοπάτια γνώριμα. Για να διαπιστώνουμε μαζί του πως «είμαστε πολλοί και εδώ στην Τουρκία» όπως χαρακτηριστικά έγραψε αφού δεν έπαψε να συναντά ποντιόφωνους μέχρι τώρα.
 Δε γνωρίζουμε το ακριβές πρόγραμμά του αλλά είμαστε όλοι σίγουροι πως έχουμε ακόμα πολλά να δούμε και να ακούσουμε από αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο ταυτιζόμαστε όλοι σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν παύουμε να ευχαριστούμε ο ένας τον άλλον για τη φιλοξενία και οποιαδήποτε άλλη βοήθεια που παρέχεται στο Βασίλη σε αυτό το μακρύ ταξίδι. Δεν παραλείπουμε βέβαια να ευχαριστούμε και τον ίδιο που ταξιδεύει μόνος αλλά κουβαλά τις ψυχές όλων μας στη γενέθλια γη μας. Και μας έδειξε πολλές φορές ότι φέρει αυτό το βάρος προθύμως και επαξίως.
Τασούλα Ρέντου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πόντος

Ο Πόντος είναι η ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ. ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μικρή Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ).
Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο, ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς